รีวิวซีรี่ย์ Kamen Tantei

บุคคลลึกลับในหน้ากากและผ้าคลุมซึ่งมีความคล้ายคลึงกับหน้ากากทักซีโดโดดเด่น ปรากฏตัวในเวลาที่เขาต้องการเพื่อช่วยไขคดีใดๆ เขาคือนักสืบสวมหน้ากาก ทาโร่ ซูซูกิ และเขาเป็นตัวละครในโลกของมังงะเรื่องนี้ เขียนบทโดยมัตสึกิ อากิโนะ ผู้ซึ่งน่าจะรู้จักกันดีในฐานะผู้สร้างซีรีส์เรื่อง Pet Shop Of Horrors Kamen Tantei เป็นการผสมผสานที่เหนือจริงขององค์ประกอบจากการ์ตูนเรื่องลึกลับ การ์ตูนเรื่องเหนือธรรมชาติ และการ์ตูนเรื่องสยองขวัญ ทั้งหมดนี้ผสมผสานกันเพื่อสร้างคำบรรยายเมตาเกี่ยวกับการเขียนและความสัมพันธ์ ผู้เขียนมีตัวละครของพวกเขา

เรื่องย่อ:

ฮารุกะ (ฮารุ) และมาซาโตะเป็นสมาชิกคนเดียวของชมรมนวนิยายลึกลับในโรงเรียนมัธยมของพวกเขา และพวกเขาร่วมกันเขียนเรื่องราวที่ชนะการประกวดงานเขียนและมีกำหนดตีพิมพ์! ขณะที่ทำงานแก้ไขการเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่แนะนำโดยบรรณาธิการ เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งเสียชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย แต่ฮารุสงสัยว่าแท้จริงแล้วนี่เป็นการฆาตกรรม และมั่นใจว่าในฐานะผู้สนใจรักนิยายลึกลับ พวกเขาคือคนที่สมบูรณ์แบบในการไขคดี แม้ว่าเธอจะมั่นใจ แต่การสืบสวนของพวกเขากลับไม่เป็นไปด้วยดี พวกเขาถูกไล่ออกจากที่เกิดเหตุฆ่าตัวตาย ส่วนมาซาโตะตกใจเมื่อวิญญาณของหญิงสาวที่ตายแล้วปรากฏตัวต่อหน้าเขา แม้ว่าฮารุจะยืนยันว่าผีไม่มีอยู่ในเรื่องลึกลับก็ตาม สิ่งต่าง ๆ ยิ่งแปลกประหลาดขึ้นไปอีกเมื่อนักสืบสวมหน้ากากลึกลับซึ่งดูเหมือนตัวละครหลักในเรื่องที่พวกเขากำลังเขียนอย่างน่าสงสัยปรากฏตัวขึ้นและบอกว่าเขาอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยพวกเขาในการเปิดเผยตัวคนร้าย

Kamen Tantei เป็นซีรีส์ที่เบลอเส้นแบ่งระหว่างนิยายกับความเป็นจริง ทำให้บางครั้งยากที่จะบอกได้ว่าฉากที่ปรากฎนั้นเป็นสิ่งที่แท้จริงแล้วคือ Kamen v 3 ที่เกิดขึ้นจริงกับตัวละคร หรือหากเป็นการแสดงอุปมาอุปไมย บางอย่างจากเรื่องราว ตัวละครนำกำลังเขียนหรือบางสิ่งจากความฝัน เรื่องราวทั้งหมดเป็นตอนๆ โดยแต่ละบทจะแนะนำการฆาตกรรมหรืออาชญากรรมครั้งใหม่ให้ฮีโร่ของเราแก้ไข แม้ว่าซีรีส์นี้จะเต็มไปด้วยนวนิยายแนวลึกลับ เช่น เกาะที่โดดเดี่ยวหรือกระท่อมที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ เรื่องราวส่วนใหญ่ไม่เป็นไปตามเกณฑ์ของการฆาตกรรมปริศนาแบบดั้งเดิม เนื่องจากมักมีผีหรือปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติอื่นๆ เด่นชัด เพื่อให้ฮารุสมจริง ความรำคาญอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะมีภาพชวนขนลุกอยู่บ้าง แต่ Kamen Tantei ไม่ใช่ซีรีส์ที่ระทึกขวัญมากนัก เนื่องจากความตายและความโกลาหลส่วนใหญ่ไม่ได้เกิดขึ้นจริง แทนที่จะเป็นซีรีส์ที่ไม่เคารพ ล้อเลียนประเพณีลึกลับทั่วไป และให้ฮารุกะคร่ำครวญว่าความสามารถของมาซาโตะและซูซูกิในการเห็นผีทำให้ฆาตกรถูกเปิดเผยก่อนที่เธอจะมีโอกาสตรวจสอบเบาะแสและอนุมานถึงตัวฆาตกรด้วยตัวเธอเอง

ฮารุเป็นคนตื่นเต้นและชอบความท้าทายในการไขปริศนา และเธอจะมุ่งตรงไปที่การสืบสวนทุกครั้ง โดยลากมาซาโตะที่ขี้อายกว่าไปกับเธอด้วย Masato มีความละเอียดอ่อนและนำองค์ประกอบทางอารมณ์มาสู่งานเขียนของพวกเขา โดยสร้างความสมดุลระหว่างการมุ่งเน้นที่ตรรกะและการอนุมานของ Haru ทั้งสองทะเลาะกันเป็นครั้งคราวเกี่ยวกับวิธีการเขียนที่แตกต่างกัน แต่พวกเขาร่วมกันสร้างทีมที่แข็งแกร่งและพวกเขามี Taro Suzuki ที่จะประกันตัวพวกเขาจากปัญหาใด ๆ ที่พวกเขาจัดการได้

ฉันไม่คิดว่าฉันจะสปอยล์มากนักเมื่อฉันเปิดเผยว่าทาโร ซูซูกิไม่ใช่คนจริง แต่จริงๆ แล้วเป็นการแสดงออกของตัวละครนักสืบที่ฮารุและมาซาโตะได้สร้างขึ้นซึ่งมีชีวิตเป็นของตัวเอง มีหลายตัวละครในนิยายที่ปรากฏในเรื่องและตัวละครอื่นได้รับการปฏิบัติราวกับว่าพวกเขาเป็นคนจริงๆ ผู้เขียนคนอื่นๆ เป็นภาพที่มีปฏิสัมพันธ์กับตัวละครของพวกเขา และพวกเขาทั้งหมดมีความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันบ้างกับการสร้างสรรค์ของพวกเขา ฮารุและมาซาโตะถือว่าซูซูกิเป็นผู้ช่วยประเภทหนึ่ง ซึ่งเป็นคนที่มักจะปรากฏตัวเพื่อช่วยไขปริศนาผ่านจุดวางแผนที่ยุ่งยากที่พวกเขาคิดขึ้น พวกเขาให้ความสามารถและทักษะใหม่ ๆ แก่เขาเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาประสบปัญหาเพื่อที่เขาจะได้ช่วยเหลือพวกเขาและเขาก็กลายเป็นแมรี่ซูในตอนท้ายของซีรีส์ ในอีกด้านหนึ่ง นักเขียนปริศนาที่ปรากฏในเล่มแรกมองตัวละครนักสืบของเขาด้วยความดูถูก ในสิ่งที่น่าจะเป็นการอ้างอิงถึง Sir Arthur Conan Doyle ผู้โด่งดังที่เกลียดการเขียนตัวละครที่รักของเขา Sherlock Holmes นักเขียนคนนี้ได้ฆ่านักสืบของเขาและจากนั้นเมื่อเขายอมจำนนต่อแรงกดดันจากสาธารณะและตัดสินใจที่จะเขียนเรื่องใหม่สำหรับตัวละครนี้ เขาพยายามที่จะทำลายข้อห้ามนิยายลึกลับขั้นสูงสุดด้วยการทำให้นักสืบเป็นฆาตกร บาปที่นักสืบไม่สามารถปล่อยให้ลอยนวลได้ ตัวละครนักสืบอื่น ๆ ที่เราพบอธิบายว่าผู้เขียนของพวกเขาเป็นคู่แข่งของพวกเขาและเป็นคนที่สามารถหักหลังพวกเขาได้ทุกเมื่อโดยตัดสินใจที่จะฆ่าพวกเขาหรือยุติซีรีส์ของพวกเขา ความสัมพันธ์ระหว่างนักเขียนและผู้สร้างที่ต่อสู้กันนี้เหมาะสำหรับช่วงเวลาที่คุณมีปัญหาในการเขียนฉากหรือคิดพล็อตเรื่องลึกลับที่ฉลาดแต่สมจริง แต่มีตัวละครที่ฉันรู้สึกว่าอธิบายความสัมพันธ์ได้ดีกว่า ผู้เขียนมีกับงานของพวกเขา ผู้เขียนแฟนตาซี มิยาบิ ทาคามากาฮาระ ซึ่งปรากฏในเรื่องราวในเล่มที่สอง อธิบายถึงตัวละครของเธอในฐานะลูกของเธอ เธออาจนำพวกเขาเข้ามาในโลก แต่พวกเขามีอยู่นอกเหนือไปจากที่เธอต้องการ บางครั้งเธอพบว่างานเขียนของเธอได้รับผลกระทบจากสิ่งที่เธอคิดว่าตัวละครจะทำหรือพูดในสถานการณ์ที่กำหนด และจะเบี่ยงเบนไปจากแผนเดิมของเธอตามนั้น โดยยอมรับว่าตัวละครสามารถมีอิทธิพลเหนือผู้เขียนได้เช่นเดียวกับในทางกลับกัน เรื่องนี้ยังกล่าวถึงความจริงที่ว่ามีองค์ประกอบที่สามที่มีอิทธิพลต่อการดำรงอยู่ของตัวละคร: ผู้อ่าน เมื่อตัวละครออกไปนอกโลก มันก็จะไม่ได้เป็นของผู้เขียนทั้งหมดอีกต่อไป แต่ยังเป็นของผู้อ่านบางส่วนด้วย ซึ่งจะเพิ่มการตีความของตนเองเข้าไปผสม แฟนตัวยงของหนังสือของทาคามากาฮาระมีความรู้สึกรุนแรงเกี่ยวกับตัวละครบางตัวของเธอและวิธีที่เธอคิดว่าหนังสือควรดำเนินไป ซึ่งทาคามากาฮาระไม่สามารถเขียนเกี่ยวกับตัวละครเหล่านั้นได้ชั่วคราว ความสมดุลระหว่างนักเขียนและนักอ่านถูกรบกวน และตัวละครหยุด "ปรากฏตัว" สำหรับทาคามากาฮาระ อย่างน้อยก็จนกว่าสถานการณ์จะคลี่คลาย และผู้อ่านตัดสินใจที่จะสร้างตัวละครของเธอเอง แม้ว่าในเรื่องนี้ความคาดหวังของผู้อ่านจะแสดงไปในทางของผู้เขียน แต่มังงะไม่ได้ละเลยความสำคัญของผู้อ่านและเราได้แสดงให้เห็นในภายหลังในซีรีส์ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ทำให้ตัวละครมีชีวิตต่อไปแม้หลังจาก ผู้เขียนเสียชีวิตหรือหยุดเขียนเกี่ยวกับพวกเขา ตราบใดที่มีผู้อ่านที่จำได้ ตัวละครก็จะสามารถคงอยู่ตลอดไป

Kamen Tantei เป็นเรื่องแปลกและงี่เง่าเป็นการตรวจสอบกระบวนการสร้างสรรค์ที่สนุกและตัวละครที่มีความหมายต่อผู้เขียนและผู้อ่าน ฉันแนะนำซีรีส์นี้ให้กับแฟนๆ ของเรื่องลึกลับ เรื่องสยองขวัญเหนือธรรมชาติ และโดยเฉพาะกับนักเขียน และสำหรับใครก็ตามที่เป็นแฟนแฟชั่นยุค 90’s! เอาจริงๆนะ บางชุดที่เด็กๆในการ์ตูนสยองขวัญเรื่องนี้ใส่ก็สวยนะ!